सामभिः सहचराः सहस्रशः स्यन्दनाश्वहृदयङ्गमस्वनैः।
भानुमग्निपरिकीर्णतेजसं संस्तुवन्ति किरणोष्मपायिनः॥४१॥

सोऽयमानतशिरोधरर्हयैः कर्णचामरविघट्टितेक्षणः।
अस्तमेति युगभुग्नकेसरैः सन्निधाय दिवसं महोदधौ॥४२॥

खं प्रसुप्तमिव संस्थिते रवी तेजसो महत ईदृशी गतिः।
तत् प्रकाशयति यावदुद्गतं मीलनाय खलु तावतश्च्युतम्॥४३॥

संध्ययाप्यनुगतं रवेर्वपुर्वन्द्यमस्तशिखरे समर्पतम्।
येन पूर्वमुदये पुरस्कृता नानुयास्यति कथं तमापदि॥४॥

रक्तपीतंकपिशाः पयोमुचां कोटयः कुटिलकेशि भान्त्यमूः।
द्रक्ष्यसि त्वमिति संध्ययानया वतिकाभिरिव साधुमण्डिताः॥४५॥

सिंहकेसरसटासु भूभृतां पल्लवप्रसविषुद्रुमेषु च।
पश्य धातुशिखरेषु भानुना संविभक्तमिव सांध्यमातपम्॥४६॥

अद्रिराजतनये तपस्विनः पावनाम्बुविहिताञ्जलिक्रियाः।
ब्रह्म गूढमभिसंध्यमादृताः शुद्धये विधिविदो गृणन्त्यमी॥४७॥

तन्मुहूर्तमनुमन्तुमर्हसि प्रस्तुताय नियमाय मामपि।
त्वां विनोदनिपुणः सखीजनो वल्गुवादिनि विनोदयिष्यति॥४८॥

निर्विभुज्य दशनच्छदं ततो वाचि भर्तुरवधीरणापरा।
शैलराजतनया समीपगामाललाप विजयामहेतुकम् ॥४९॥

ईश्वरोऽपि दिवसात्ययोचितं मन्त्रपूर्वमनुतस्थिवान् विधिम्।
पार्वतीमवचनामसूयया प्रत्युपेत्य पुनराह सस्मितम्॥५०॥

...Prev | Next...