यावत् प्रतापनिधिराक्रमते न भानु
रह्लाय तावदरुणेन तमो निरस्तम्॥
आयोधनाग्रसरतां त्वयि वीर याते।
किं वा रिपूस्तव गुरुः स्वयमुच्छिनत्ति?॥७१॥

शय्यां जहत्युभयपक्षविनीतनिद्राः
स्तम्बेरमा मुखरशृङ्खलकर्षणस्ते।
येषां विभान्ति तरुणारुणरागयोगाद्
भिन्नाद्रिगैरिकतटा इव दन्तकोशाः ॥७२॥

दीर्घष्वमी नियमिताः पटमण्डपेषु
निद्रां विहाय बनजाक्ष वनायुदेश्याः।
वक्त्रोष्मणा मलिनयन्ति पुरोगतानि।
ले ह्यानि सैन्धवशिलाशकलानि वाहाः॥७३॥

भवति विरल भक्तिम्लनपुष्पोपहारः
स्वकिरणपरिवेषोद्भेदशून्याः प्रदीपाः।
अयमपि च गिरं नस्त्वत्प्रबोधप्रयुक्ता
मनुवदति शुकस्ते मजुवाक् पञ्जरस्थः॥७४॥

इति विरचितवाग्भिर्वन्दिपुत्रैः कुमारः
सपदि विगतनिद्रस्तल्पमुज्झाञ्चकार।
मदपटुनिनदभिर्वोधितो राजहंसः
सुरगज इव गाङ्गं सैकतं सुप्रतीकः॥७५॥
 
अथ विधिमवसाय्य शास्त्रदृष्टं दिवसमुखोचितमञ्चिताक्षिपक्ष्मा।
कुशलविरचितानुकूलवेषः क्षितिप-समाजमगात् स्वयंवरस्थम्॥७६॥

॥ इति श्रीमहाकविकालिदासकृतौ रघुवंशे महाकाव्ये अजस्क्यंवराभिगमनो नाम पञ्चमः सर्गः॥

...Prev | Next...