असंभृतं मण्डनमङ्गयष्टेरनासवाख्यं करणं मदस्य।
कामस्य पुष्पव्यतिरिक्तमस्त्रं बाल्यात् परं साथ वयः प्रपेदे॥३१॥

उन्मीलितं तूलिकयेव चित्रं सूर्याशुभिर्भिन्नामिवारविन्दम्।
बभूव तस्याश्चतुरस्रशोभि वपुर्विभक्तं . नवयौवनेन॥३२॥

अभ्युन्नताङ्गुष्ठनखप्रभाभिनिक्षेपणाद् रागमिवोगिरन्तौ।
आजहतुस्तच्चरणौ पृथिव्यां स्थलारविन्दश्रियमव्यवस्थाम्॥३३॥

सा राजहंसैरिव संनताङ्गी गतेषु लीलाञ्चितविक्रमेषु।
व्यनीयत प्रत्युपदेशलुब्धैरादित्सुभिर्नुपुरसिञ्जितानि॥३४॥

वृत्तानुपूर्वे च न चातिदीर्घ जङ्घे शुभे सृष्टवतस्तदीये।
शेषाङ्गनिर्माणविधौ विधातुलवण्य उत्पाद्य इवास यत्नः॥३५॥

नागेन्द्रहस्तास्त्वचि, कर्कशत्वादेकान्तशैत्यात् कदलीविशेषाः।
लब्ध्वापि लोके परिणाहि रूपं जातास्तदूर्वोरुपमानबाह्याः॥३६॥

एतावता नन्वनुमेयशोभि काञ्चीगुणस्थानमनिन्दितायाः।
आरोपितं यद् गिरिशेन पश्चादनन्यनारी-कमनीयमङ्कम्॥३७॥

तस्याः प्रविष्टा नतनाभिरन्ध्र रराज तन्वी नवलोमराजिः।
नविमितिक्रम्य सितेतरस्यं तन्मेखलामध्यमणेरिवार्चिः॥३८॥

मध्येन सा वेदविलग्नमध्या वलित्रयं चारु बभार बाला।
आरोहणार्थं नवयौवनेन कामस्य सोपानमिव प्रयुक्तम्॥३९॥

अन्योन्यमुत्पीडयदुत्पलाक्ष्याः स्तनद्वयं पाण्डु तथा प्रवृद्धम्।
मध्ये यथा श्याममुखस्य तस्य मृणालसूत्रान्तरमप्यलभ्यम्॥४०॥

...Prev | Next...