विप्रोषितकुमारं तद् राज्यमस्तमितेश्वरम्।
रन्ध्रान्वेषणदक्षाणां द्विषामामिषतां ययौ॥११॥

अथानाथाः प्रकृतयो मातृवन्धुनिवासिनम्।
मौलैरानाययामासुर्भरतं स्तम्भिताश्रुभिः॥१२॥

श्रुत्वा तथाविधं मृत्यु कैकेयीतनयः पितुः।
मातुर्न केवलं स्वस्याः श्रियोऽप्यासीत् पराङ्मुखः॥१३॥

ससैन्यश्चान्वगाद् रामं दर्शितानाश्रमालयैः।
तस्य पश्यन् ससौमित्ररुदश्रुर्वसतिद्रमान्॥१४॥

चित्रकूटवनस्थं च कथितस्वर्ग तिगुरोः।
लक्ष्म्या निमन्त्रयाञ्चक्र तमनुच्छिष्टसंपदा ॥१५॥

स हि प्रथमजे तस्मिन्नकृतश्रीपरिग्रहे।
परिवेत्तारमात्मानं मेने स्वीकरणाद् भुवः॥१६॥

तमशक्यमपाक्रष्टुं निदेशात् स्वगिणः पितुः।
ययाचे पादुके पश्चात् कर्तुं राज्याधिदेवते॥१७॥

स विसृष्टस्तथेत्युक्त्वा भ्रात्रा नैवाविशत् पुरीम्।
नन्दिग्रामगतस्तस्य राज्यं न्यासमिवाभुनक्१॥१८॥

दृढ़भक्तिरिति ज्येष्ठे राज्यतृष्णापराङ्मुखः।
मातुः पापस्य भरतः प्रायश्चित्तमिवाकरोत्॥१९॥

रामोऽपि सह वैदेह्या वने वन्येन वर्तयन्।
चचार सानुजः शान्तो वृद्धेक्ष्वाकुव्रतं युवा॥२०॥
----------------------
१. अभुनक् अरक्षद् रक्षणार्थत्व एव भुजिक्रियायाः परस्मैपदित्वात्॥

...Prev | Next...