अथ तस्य कथञ्चिदङ्कतः स्वजनस्तामपनीय सुन्दरीम्।
विससर्ज तदन्त्यमण्डनामनलायागुरुचन्दनेधसे॥७१॥

प्रमदामनु संस्थितः शुचा नृपतिः सन्निति वाच्यदर्शनात्।
न चकार शरीरमग्निसात् सह देव्या न तु जीविताशया॥७२॥

अथ तेन दशाहतः परे गुणशेषामपदिश्य १गेहिनीम्।
विदुषा विधयो महर्द्धयः पुर एवोपवने समापिताः॥७३॥

स विवेश पुरीं तया विना क्षणदापायशशाङ्कदर्शनः।
परिवाहमिवावलोकयन् स्वशुचः पौरवधूमुखाश्रुषु॥७४॥

अथ तं सवनाय दीक्षितः प्रणिधानाद् गुरुराश्रमस्थितः।
अभिषङ्गजडे विजज्ञिवानिति शिष्येण किलान्वबोधयत्॥७५॥

असमाप्तविधिर्यतो मुनिस्तव विद्वानपि तापकारणम्।
न भवन्तमुपस्थितः स्वयं प्रकृतौ स्थापयितुं २कृतस्थितिः॥७६॥

मयि तस्य सुवृत्त वर्तते लघुसंदेशपदा सरस्वती।
शृणु विश्रुतसत्त्वसार तां हृदि चैनामुपधातुमर्हसि॥७७॥

पुरुषस्य पदेष्वजन्मनः समतीतं च भवच्च भावि च।
स हि निष्प्रतिधेन चक्षुषा त्रितयं ज्ञानमयेन पश्यति॥७८॥

चरतः किल दुश्वरं तपस्तृणबिन्दोः परिशङ्कितः पुरा।
प्रजिघाय समाधिभेदिनीं हरिरस्में हरिणीं सुराङ्गनाम् ॥७९॥

स तपःप्रतिबन्धमन्युना प्रमुखाविष्कृतचारुविभ्रमाम्।
अशपद् भव मानुषीति तां शमवेलाप्रलयोर्मिणा भुवि॥८०॥
------------------------------
१. भामिनीम् म.
२. पथश्च्युतम्, ततश्च्युतम्-म.

...Prev | Next...