तासां मुखैरासवगन्धगर्भेव्यप्तान्तराः सान्द्रकुतूहलानाम्।
विलोलनेत्रभ्रमरैर्गवाक्षाः सहस्रपत्राभरणा इवासन्॥११॥

ता राघवं दृष्टिभिरापिबन्त्यो नार्यो न जग्मुविषयान्तराणि।
तथाहि शेषेन्द्रियवृत्तिरासां सर्वात्मना चक्षुरिव प्रविष्टा।१२॥

स्थाने वृता भूपतिभिः परोक्षैः स्वयंवरं साधुममंस्त भोज्यो।
पद्मेव नारायणमन्यथासौ लभेत कान्तं कथमात्मतुल्यम्॥१३॥

परस्परेण स्पृहणीयशोभं न चेदिदं द्वन्द्वमयोजयिष्यत्।
अस्मिन् द्वये रूपविधानयत्नः पत्युः प्रजानां वितथोऽभविष्यत्॥१४॥

रतिस्मरौ नूनमिमावभूतां राज्ञां सहस्रेषु तथाहि बाला।
गतेयमात्मप्रतिरूपमेव मनो हि जन्मान्तरसङ्गतिज्ञम् ॥१५॥

इत्युद्गताः पौरवधूमुखेभ्यः शृण्वन् कथाः श्रोत्रसुखाः कुमारः।
उद्भासितं मङ्गलसंविधाभिः संबन्धिनः सद्म समाससाद ॥१६॥

ततोऽवतीर्याशु करेणुकायाः स कामरूपेश्वरदत्तहस्तः।
वैदर्भनिदिष्टमथो विवेश नारीमनांसीव चतुष्कमन्तः ॥१७॥

महार्हसिंहासनसंस्थितोऽसौ सरत्नमर्यं मधुपर्कमिश्नम्।
भोजोपनीतं च दुकूलयुग्मं जग्राह साधं वनिताकटाक्षः॥१८॥

दुकलवासाः स वधूसमीपं विन्ये विनीतैरवरोधदक्षः।
वेलासकाशं स्फुटफेनराजिर्नवैरुदन्वानिव. चन्द्रपादेः ॥१९॥

तत्राचतो भोजपतेः पुरोधा हुत्वाग्निमाज्यादिभिरग्निकल्पः।
तमेव चाधाय विवाहसाक्ष्ये बधूवौ संगमयांचकार॥२०॥

...Prev | Next...