चतुर्दशः सर्गः

भर्तुः प्रणाशादथ शोचनीयं दशान्तरं तत्र समं प्रपन्ने।
अपश्यतां दाशरथी जनन्यौ छेदादिवोपघ्नतरोर्१ व्रतत्यौ॥१॥

उभावुभाभ्यां प्रणतो हतारी यथाक्रमं विक्रमशोभिनौ तौ।
विस्पष्टमस्रान्धतया न दृष्टौ ज्ञातौ सुतस्पर्शसुखोपलम्भात्॥२॥

आनन्दजः शोकजमश्रु बाष्पस्तयोरशीतं शिशिरो बिभेद।
गङ्गासरय्वोर्जलमुष्णतप्तं हिमाद्रिनिस्यन्द इवावतीर्णः॥३॥

ते पुत्रयोनैऋतशस्त्रमार्गानाद्रीनिवाङ्गे सदयं स्पृशन्त्यौ।
अपीप्सितं क्षत्रकुलाङ्गनानां न वीरसूशब्दमकामयेताम्॥४॥

क्लेशावहा भर्तुरलक्षणाहं सीतेति नाम स्वमुदीरयन्ती।
स्वर्गप्रतिष्ठस्य गुरोर्महिष्यावभक्तिभेदेन वधूर्ववन्दे॥५॥

उत्तिष्ठ वत्से ननु सानुजोऽसौ वृत्तेन भत्त शुचिना तवैव।
कृच्छ महत् तीर्ण इति प्रियाहाँ तामूचतुस्ते प्रियमप्यमिथ्या॥६॥

अथाभिषेक रघुवंशकेतोः प्रारब्धमानन्दजलैर्जनन्योः।
निर्वर्तयामासुरमात्यवृद्धास्तीर्थाहृतैः काञ्चनकुम्भतोयैः॥७॥

सरित्समुद्रान सरसीश्च गत्वा रक्षःकपीन्द्र रुपपादितानि।
तस्यापतन् मूर्नि जलानि जिष्णोविन्ध्यस्य मेघप्रभवा इवापः॥८॥

तपस्विवेषक्रिययापि तावद् यः प्रेक्षणीयः सुतरां बभूव।
राजेन्द्रनेपथ्यविधानशोभा तस्योदिताऽऽसीत् पुनरुक्तदोषा॥६॥

समौलरक्षोहरिभिः ससैन्यस्तूर्यस्वनानन्दितपौरवर्गः।
विवेश सौधोगतलाजवर्षामुत्तोरणामन्वयराजधानीम्॥१०॥
---------------------
१. आश्रयतरोरित्यर्थः।

...Prev | Next...