श्लाघ्यस्त्यागोऽपि वैदेह्याः पत्युः प्राग्वंशवासिनः।
अनन्यजानेः सैवासीद् यस्माज्जायाहिरण्मयी ॥६१॥

विधेरधिकसंभारस्ततः प्रववृते मखः।
आसन् यत्र क्रियाविघ्ना राक्षसा एव रक्षिणः॥६२॥

अथ प्रचेतसोपज्ञं रामायणमितस्ततः।
मैथिलेयौ कुशलवौ जगतुर्गुरुचोदितौ१ ॥६३॥

वृत्तं रामस्य वाल्मीके: कृतिस्तौ किन्नरस्वनी।
कि तद् येन मनो हर्तुमलं स्यातां न शृण्वताम्॥६४॥

रूपे गीते च माधुर्यं तयोस्तज्ज्ञनिवेदितम्।
ददर्श सानुजो रामः शुश्राव चे कुतूहली॥६५॥

तद्गीतश्रवणैकाग्रा संसदश्रुमुखी बभौ।
हिमनिष्यन्दिनी प्रातनिर्वातेव, वनस्थली॥६६॥

वयोवेषविसंवादी रामस्य च तयोस्तदा।
जनता प्रेक्ष्य सादृश्यं नाक्षिकम्पं व्यतिष्ठत॥६७॥

उभयोर्न तथा लोकः प्रवीण्येन विसिष्मये।
नृपतेः प्रीतिदानेषु वीतस्पृहतया यथा॥६8॥

गेये को नु विनेता व कस्य चेयं कृतिः कवेः।
इति राज्ञा स्वयं पृष्टौ तौ वाल्मीकि मशंसताम्॥६९॥

अथ सावरजो रामः प्रचेतसमुपेयिवान्।
ऊरीकृत्यात्मनो देहं राज्यमस्मै न्यवेदयत्॥७०॥
------------------------------------
१. एतेन स्थितमिदं यद् वाल्मीकिरामायणोत्तरकाण्ड कालिदासोऽध्यगीष्ट।

...Prev | Next...